Tarator Ahmet Osman

Tarator Ahmet Osman, Cemal Kaygılı'nın kaleminde hayat bulan, 27 yaşındaki rakıcı amele. Biraz külhanbeyi olup ihtiyar annesi ve üvey babasıyla beraber İstanbul'da yaşıyordu. 

Osman Cemal'e, neden içtiğini şöyle anlattı: 

"Rakı ne için içilir, a Bey bilader? Tabii ihvan ile muhabbet için. Eğer bu ihvan dediğimiz kimseler de candan ihvan iseler, deyme artık keyfine muhabbetin! Malûmya beyim, rakı kafanın cilasıdır. İhvan ile karşılıklı kafaları cilaladın mı idi, neş'enin pahası olmaz gayri! Hele işin içinde tatlı tarafından hındım [bkz. hımdım] da olursa, bakma sağına soluna, ye Mehmet ye!" 

Tarator Ahmet ilk rakısını, bir bayram günü arkadaşlarıyla eğlenmek için gittiği Beyoğlu'nda, bir bahçede kütletir. 

Mevsim yazsa, "bu cenabeti açıklık yerlerde, kırlarda, bostanlarda, su başlarında, taze marul, hıyar domates salatasile" içmeye bayılır. Kışları mecburen meyhanelere gider. Ertesi gün tatilse sabaha kadar içen Tarator Ahmet, iş günlerinde "yüz yirmi beş derhemle istop eder."

Osman Cemal Kaygılı "Ne İçin İçerler, Sarhoşluktan Ne Beklerler?", Vakit, 3 Ekim 1932.

Not:

TARATOR 

Ana malzemesi bayat ekmek içi ile zeytinyağı olan, midye tava, kalamar tava gibi kızartma deniz ürünleri yanında kullanılan sos. Günümüzde giderek yerini mayonez ve/veya yoğurtla sarımsağın karıştırıldığı kötü kopyasına bırakıyor. 

Tarator yapmak için önce üç dört dilim bayat ekmek sirkeyle ıslatılıp ufalanır. Bir avuç ceviz havanda dövülür, ufalanmış ekmeğe katılır. Sarmısak tuzla dövülür, bir kahve fincanı zeytinyağıyla karıştırılır, cevizli ekmeğe çatalla iyice yedirilerek katılır. Taratorun macunsu bir kıvamı olması gerekir. 

TAKUHİ TOVMASYAN